codzienność
stękanie starości
znającej doskonale
przejście do stołu
gubiącej się
w drodze do kibleka
mokre oczy mamy
przytulającej chłopca
nieświadomego
czekających go uzdrowień
jej ręce na brzuchu
pełne ciepła
miłości
oczy wpatrzone
w zdjęcie usg
omijające opis
kolejne kobiety
silne
i bezradne...
bzdety jakiejś
że
pielęgnowanie przyjaźni
szczególnie
tych z dzieciństwa
świadczy o zaangażowaniu
oddaniu
lojalności
dbaniu o relacje
na których
naprawdę
im zależy
hmmm
drogie koleżanki
miłe panie
przyjaciółki
sednem tych bzdur
jest
akcentująca znaczenie
partykuła
NAPRAWDĘ
nie smućcie się
nie czujcie
zaniedbane
oni nawet nie pamiętają
że coś takiego istnieje
w ojczystej mowie…
kwiatki
czekoladki
nie ucieszą
potrzebuję liryczności
przytulenia
"jeśli nam się uda
usiądziemy
i zaczniemy się
śmiać"
ewentualnie zatańczymy
nad stawem
w lesie
"nagle dzwony dzwonią
i ciało mi płonie"
przytul mocniej
nie bój się
przez chwilę
będę łagodna
grzeczna...
przyjacielem
partnerem
znajomym
wrogiem
tworzymy coś?
zlepek dziwnych stworów
myślisz o mnie?
nie ma takiej konieczności…
myślę o Tobie?
okłamałeś mnie
udawałeś potrzebę
bycia moim
a przynajmniej
w moim świecie
boję się?
możliwe
nie chcę zachorować
nie chcę liczyć na kogoś
takiego jak Ty...
dobrodusznie przyczajona
radośnie aktywna
zasłaniam
kolejnym krzewem
mój świat
inny świat
rozmawiam
tańczę
jestem obecna
wręcz kurtuazyjnie
bezkonfliktowa
niepostrzeżenie
przenikam przez
zieleń
by odpocząć
pomyśleć o sobie…
czekałam na różę
z mojej rabatki
czekałam przy łodzi
nie chciałam
wiosłować
tylko zamoczyć nogi
czekałam na słowo
przepraszam
awatarowe
widzę Cię
zwlekałam
licząc
na cud...
że ktoś
patrząc w oczy
bezczelnie
zalewa
ściekiem bzdur
dostrzegasz
że każde słowo
ma swój cel
by
oszukać
ukryć
okraść
konfabulacją jest
myślenie
my
nasze
widzisz w lustrze
jej twarz
nie jest smutna
raczej wściekła
ale
nic z tym nie zrobi
odwróci się...
szarpię się
tym bardziej
kolejne kamyki
skałki
głazy
ograniczają
wypełzam
z trudem
przekładam
sortuję
zrzucam w przepaść
może czas
coś zmienić...
nie las
kocham najbardziej
ogród rządzi
serce boli
gdy dalie
lilie i języczki
przegrywają
z zielskiem
w końcu wyrwę chwasty
może jutro
w sobotę
nie oczyszczę życia z ludzi
ogród mogę
jest tylko mój
istnieje dla mnie...
dlaczego
nie chcę słyszeć
o "patrzeniu"
dlaczego
najmniejszy
cień uwagi
prośba
wkurzają
dlaczego
pozornie miłe
łgarstwa
płyną bez
utrudnień
wstydu
dlaczego
nie chcę
niczego
odkręcać
sklejać...
Zatrzymałam autko
w drodze do pracy
patrzyłam przez chwilę
na zmarznięte bociany
taplające się w zimnym
błocie
zwolniłam za zakrętem
by przepuścić stado saren
to już prawie przyjaciółki
widujemy się każdego dnia
zające
lisy
nawet łoś
tyle sierściuchów
ślicznych
nawet bez przytulania
szkoda tracić czas na smutek
szkoda szukać
gdy nie zależy nam
na niczym innym
gdy nie chcemy niczego innego
znaleźć…
wypiłaś sok
zainteresowana
suchym liściem za oknem
odwróciłaś wzrok
od utytłanych dresów
zarośniętej twarzy
jutro wykpisz kolejne
bzdury
bylejakość
nic nie stracisz
nie miałaś
nic do stracenia...
wiem
tylko droczę się
z samą sobą
znajomość czy przyjaźń
nie pamiętam
przeszłość
dopędziła mnie na zakręcie
przecież nie miłość
ale jakoś tak cieplej
nie powiem tego głośno
pozwolę sobie na chwilkę
karygodnej radości
moja codzienność
zaróżowiła się...
(zdjęcie:P.P.)
czekając na wiosnę
coraz szerzej otwierałam okna
wtulałam się w mokre
zimne powietrze
zapraszając wiatr
do pokoju
serca
wiosna pojawiła się niedawno
przywitałam ją bólem płuc
i kaszlem…
