Byle do końca urlopu...

poziomki
truskawki z kefirem
ze śmietaną
prawie ostatnie
najsłodsze
słodsze niż ja
tyle dni wypełnionych
plewieniem
podlewaniem
śmiechem
bojowo nastawiona do życia
kotka
drepczące za kurą kaczki
piękny ogród
zadbany staw
lilie wodne
tyle zmarnowanych nocy
kolejni Twoi goście
Twoja radość
ognisko
rozmowy do rana
wstawienie
odsypianie i kac
spokojnie wysyczę
swoją niechęć...

Pies czy kot...

czasami głupi
śliczne pyszczycho
mądry
jak przyjaciel
nie muszę tego ustalać
kochany
patrzy uważnie
nasłuchuje
wybacza
podłości nasze...

Wiosna? Nie...

ziąb dopada
niezapowiedzianie
otula
całuje
szepcze czulej
niż ktoś najbliższy
dotyka
pieści
obiecuje
że nie opuści...

Zielone barwy…

 

szansa?

na co?

fiuuuu

doceniamy

co nam ucieka

co się wyślizguje

wcześniej nie ma potrzeby

by się starać

byłam drugą szansą

odczep się

nie mam czasu na pierdoły…

Z zewnątrz wyglądam lepiej...

przerażona
smutna
bezsilna
mijam koleją noc
kiedyś tych nocy
było tak wiele
wróciły?
rozpędzają się godziny
blask dnia
dusi
zaśmieca
niszczy

Wyśpię się jutro...

pojutrze
może za tydzień
muszę poczekać
bez łaski
bez słowa
bez zrozumienia
odwracając głowę
zamykając okno
przygryzając język...

Połączeni...

bez wielkich obietnic
mniejszych
oporni na egzaltację
miłość
patrzenie w oczy
pozbawieni przyjaźni
przywiązania
zwykłego przyzwyczajenia
podbudowani niemocą
smutkiem
nienawiścią
samotnością
w imię franka
i euro
i...

Wytrychy zastąpiły słowa klucze...

potrzeba spokoju
prowadzi do
rozmów bez treści
braku skojarzeń
lub milczenia
bylejakość nie walczy
wślizguje się
zdobywa teren
wystarczy się odwrócić
można trzasnąć drzwiami
na tyle głośno
by obudzić psa
i wyjść...

Milcząc krzyczę...

 

uciekając przed płatkami śniegu

sunę przed siebie

przecieka prawy but

lewe oko

nos

bez uśmiechu

wesoła

zastanawiam się

czy wolę śnieg

czy deszcz

wybieram wiosnę

tę sprzed trzech dni...